Sociale onvruchtbaarheid uitleg, impact & omvang
Sociaal onvruchtbaarheid is wanneer je wel kinderen wilt maar die door je sociale omstandigheden niet kunt krijgen. Omdat je single bent, gay, of je partner wil niet.
Sociaal Onvruchtbaar: Fysiek gezien ben je er wel toe in staat, alleen je mist iemand om het mee samen te doen.
Sociale onvruchtbaarheid is een serieus probleem. Zowel de impact als de omvang ervan.
De impact is groot, levensbepalend.
Het piekeren, het verdriet en tot slot de medicalisering van een eventuele zwangerschap (psychische bijstand, IVF, eicellen invriezen) of jezelf mislukt voelen en er vanaf zien. Al dan niet, depressief er vanaf zien.
De omvang van de groep is vele malen groter dan wij ervaren.
We zien een enkeling, een exoot, de uitzondering die de regel bevestigd maar onder het diverse pluimage zit een substantieel deel van onze samenleving.
Door de diversiteit van de groep zien we niet hoe veel mensen in dit schuitje (sociale onvruchtbaarheid) zitten.
En we zien dus ook niet dat dit geen toeval, individueel noodlot of, zoals sommige kutzakken zelfs zeggen: eigen schuld betreft, maar een maatschappelijk fenomeen.
Sociale onvruchtbaarheid is een maatschappelijk fenomeen
Het bestaat uit drie componenten:
1 De visie van de samenleving op sociale onvruchtbaarheid
2 Jouw gedachten over kinderen krijgen
3 Je sociale omstandigheden
Die drie componenten van sociale onvruchtbaarheid zijn met elkaar verweven. Wat jij denkt en de heersende opinie van de samenleving beïnvloeden elkaar. (Deel dit stuk op sociale media dan gaat het de goede kant op 😉 Wat je doet, hoe je handelt komt voort uit wat je denkt en ook hoe de rest daar tegenaan kijkt.
Help, ik wil kinderen maar niemand wil meedoen
Het overkomt velen maar het voelt ongelofelijk eenzaam. Dat is de overheersende herinnering aan mijn sociaal onvruchtbare jaren.
Moederziel alleen.
Als ik eerlijk ben, dan voelt het alsof er iets mis is met mij. Ik wil zo graag samen maar niemand wil met mij. Hoe kan dat? Waarom wil niemand met me mee doen? Ik ben vast, zoals ze in Brabant zeggen:
un-nie-goeike
Koekwaus of vetpoemel (slordige huisvrouw)
Ben ik de enige die dit over mezelf denkt of hebben andere mensen die gedachten ook over mij?
Denken mensen dat sociaal onvruchtbaren ongeschikt zijn voor het ouderschap?
Ja, bewust of onbewust denken ze dat.
De argumentatie voor dat oordeel blijft vaag, tenzij je gelovigen treft. Die zijn lekker duidelijk.
Zo zag ik in een Romeinse kerk foldertjes staan met de vraag: Mag IVF? Antwoord: neen, maar als de kinderen al bestaan hoef je ze niet in de fik te steken. Een antroposoof legde me uit: de conceptie is bepalend voor het leven. En conceptie in een petrischaaltje? Da’s een no-no.
Gelovigen komen er gewoon voor uit: gekunstelde conceptie is verderfelijk.
Zelfs mijn eigen moeder heeft twijfels van technische aard. Ze is niet gelovig maar ook geen diehard believer van medische wetenschap. Ze vroeg schoorvoetend aan de telefoon of haar kleindochter toch niet alsnog uit elkaar kon vallen, omdat Vesper in het ziekenhuis is gemaakt. Nee mam, kindjes gemaakt met IVF of ICSI vallen niet uit elkaar.
Ik geloof niet. Doe mij maar wetenschap en ik heb een autoriteitsprobleem (al moeite met de aanwijzigingen van een TomTom). Kortom verminderd vatbaar voor geloven. Toch merk ik niet neutraal kijk naar gekunsteld kinderen maken.
Toch moet ik tot mijn schande bekennen, zelfs ik heb er moeite mee.
Gekunstelde conceptie is de enige oplossing voor sociaal onvruchtbaren.
Maar het voelt zo,
gekunsteld.
Bear with me, ik poog nu uit te leggen hoe ik vermoed dat ik zelf denk over sociaal onvruchtbaren, zonder dat ik dat zelf wil. Zo denken.
“Mensen die niet in de situatie zitten dat kinderen vanzelf ontstaan, tja die zoeken dus geen ‘kinderen krijg’ situatie op. Ze zijn single, homo, hebben een relatie met iemand ie ouder is, jonger of iemand sowieso geen kinderen wil. Dus ze kunnen geen kinderen krijgen.
Dus?
Dus dat past niet bij ze. Dus daar kiezen ze niet voor. Dus daar zijn ze niet echt geschikt voor. Dus het is eigenlijk hun eigen schuld.
Dan hadden ze maar… Niet op de verkeerde mensen moeten vallen of zo individualistisch moeten wezen.”
Niet alleen is dit mijn onbewuste gedachtegang, het is misschien ook wel die van jou. Inmiddels heb ik tig gesprekken gevoerd met sociaal onvruchtbaren in de KinderwensScan.
Conclusie: Wij, sociaal onvruchtbaren, denken zelf zo. Stiekem meestal, maar da’s nog geniepiger.
Standaard plaatje? Kind als bekroning op de liefde
Kortsluiting in m’n hoofd
Mijn grootste angst? Dat ik te laat was.
Dat het nooit zou lukken om moeder te worden en dat ik daar mijn hele leven spijt van zou hebben. Dat ik een bochel zou groeien van het gebukt gaan onder die gigantische spijt.
Hoe ik kon mijn leven zo verkloot hebben, zonder iets te merken?
Het lag immers aan mij. Ik had verzuimd een vriend te regelen ergens along the way. Ik was jarenlang minnares. Ik was ervan overtuigd dat mannen mij alleen maar wilden voor de seks. Gelukkig was er die fijne psycholoog die doorvroeg.
Psych: Noem ze eens op dan, die mannen.
Ik: Eh, feromonenMatchMan enne nah ja, vooral FeromonenMatchMan eigenlijk.
Psych: Duidelijk. Dan moet je voortaan dat zeggen: FeromonenMatchMan wil mij alleen voor de seks.
En dat werkte, want de feromonen match-te vanaf toen ineens minder.
Het is niet raar dat ik daar een psycholoog voor nodig had.
Ik zat opgesloten in de gouden kooi van het romantisch liefdesideaal. Te dromen dat hij ineens zou inzien dat we voor elkaar voorbestemd waren. Ik heb hem zelfs nog mijn stukgelezen ‘Zout op mijn huid’ uitgeleend. Hij gooide het boek een maand later laconiek in een hoek bij het weggaan.
Tot ik mezelf verloste uit die kooi. En toen was ik vrij.
Zonder droom, zonder partner, nog verder aan de verkeerde kant van de 35.
Gelukkig vond ik Fijne Vent. Helaas stond Fijne Vent ook niet meteen te trappelen. Of misschien ook wel gelukkig want ik heb mezelf aardig ontwikkeld door al die shizzle en daar is Wil ik een kind uit ontstaan.
Transformatie.
Ik ben een Transformer. Hero in disguise.
Dingen die je niet mag zeggen tegen sociaal onvruchtbaren
Vrouw 41 jaar, haar vriend zegt: Je hebt nog zeeën van tijd. Ik ken iemand die op haar 46ste moeder werd.
Vrouw 39, single: Dan duik je toch de kroeg in? Misschien is het moederschap niks voor jou; je bent geen relatiemateriaal.
Lesbisch stel: Wie wordt de echte moeder? Wie is de vader? Hoe vieren jullie vaderdag?
Homostel: Een kind heeft een moeder nodig, punt. Straks word je kind ook homo.
Man 43, met oudere vrouw: Dan had je maar iemand van je eigen leeftijd moet kiezen.
Man met oudere vrouw, zijn ouders: Je moet het uitmaken, hij heeft er recht op om kinderen te krijgen.
Man 37, single: Jij kunt je hele leven nog kinderen krijgen, waar maak je je druk om?
Wees bij de tijd (21e eeuws!) en download die vruchtbaarheidsgids
Boordevol nuttige info over je vruchtbaarheid, fysiek en sociaal.
Must have, al zeg ik het zelf.
Veel leesplezier enne vragen staat vrij,
Hoor graag van je,
Evelien