My First little baby
Meer dan vijf jaar bidden, pogen en dabberen maar nu heb ik wat ik wilde.
My first little baby
Door de komst van mijn dochter Vesper ben ik niet langer mijn eigen doelgroep. Ik ben niet langer single met een kinderwens; ik ben moeder.
JEUH
“De eerste drie maanden kom je nergens aan toe. Dat hoef je niet te denken. Lukt niet”
Ik denk: andere vrouwen hebben misschien drie maanden nodig om weer aan het werk te kunnen, maar ik in mijn superheldinnen hoedanigheid, ben veel sneller weer aan het werk.
NOT
Vesper is nu op de helft van drie maanden en ik type niet langer met 10 vingers maar met 1 vinger. Noodzakelijke mini reply’s waarin ik spaties zet met het puntje van mijn neus. Ik probeer zelfs m’n telefoon op te nemen door over het touchscreen te swipen met m’n tong (werkt niet).
Ik dagdroom over bloggen, werken en het baren van m’n boek. Dat doe ik tussen zogen, drogen en uitkoken door. Dagdromen, want de nachten zijn te gebroken voor dromen.
Ongelofelijk een dochter.
WAUW
Ze is briljant. Wij zijn blij. Hij is al weer aan het werk.
Ik ben bij ‘opa en oma’.
Opa en oma zijn euforisch.
Opa en oma zijn geobsedeerd.
Jippie
En daarom zie ik nu kans om weer eens wat te schrijven. Achter het verlichte scherm dagdroom ik over één column per week. Op een vaste dag. De woensdag. Of eh.. de donderdag, want dan heeft Lief haar, tenzij hij moet werken, want dan komt X, en als die niet kan…… Dus dan wordt het toch weeer woensdag.
Of zaterdag natuurlijk. Als ik woensdag…