Tough one.
Als single heb je veel keus en dus veel twijfels. Zo’n belangrijk besluit als: wil ik een kind? neem je niet graag alleen. Toch is dat precies wat je als single moet doen. Je kiest toute seule of je wel of geen kind wil. Je omgeving speelt daarbij een rol, maar jij speelt de hoofdrol.
Neem Elsie (39 jr), goede baan en single. Ze koopt een appartement in Amsterdam met 2 kinderkamers. Ze is aan beurt bij de spermabank. Maar ze twijfelt. Want vrienden zeggen dat ze nog even moet wachten. “Je komt vast nog wel iemand tegen.” Nu twijfelt ze dus weer. Ze was namelijk een jaar geleden ook al aan de beurt maar besloot nog wat te daten. Ook op advies van vrienden.
Het probleem met advies
Doe het nu, wacht nog even, doe het alleen, vraag een homostel, neem een kroegbaby, laat toch zitten. Zulke adviezen krijg je als je tegen Jan en alleman zegt: Ik heb een probleem met m’n kinderwens, wat vind jij ervan?
Mensen kunnen je pas goed helpen als jij ze duidelijk vertelt wat je van ze verlangt. Dus vraag mensen om specifieke hulp. Je hebt uiteenlopende behoeften op verschillende momenten in dit proces. Soms wil je troost, af en toe een helpende hand en dan weer advies. Als je iemand om hulp vraagt, bedenk dan of die persoon geschikt is voor dergelijke hulpverlening. Iemand met veel humor en nul empathisch vermogen kun je wel meevragen naar een informatiebijeenkomst van de spermabank, maar het is geen goede kameraad om bij uit te huilen. De manier waarop jij diverse rollen toebedeelt aan je naasten is maatwerk.
Hier de twee belangrijkste tips om hulp in je netwerk te organiseren:
Tip 1. Denk na over de rol die jij speelt in het leven van de ander. Voor advies is je moeder misschien minder geschikt. Vaak is jouw verdriet ook haar verdriet. Bovendien komt ze uit een andere tijd, met andere normen en waarden. Voor haar is zaad van de spermabank of co-ouderschap met een homostel veel verder gezocht dan voor jou.
Tip 2. Bedenk alvast een gepaste en charmante repliek voor opmerkingen van bemoeials. Je bespaart jezelf een hoop ellende als je op feestjes tegen unstoppable tantes kan zeggen: ‘Dit is een privé onderwerp, ik wil daar niet over praten. Zeg, hoe rijdt uw nieuwe auto?’ (Geef je op voor m’n digidinges en lees volgende keer meer over pertinente antwoorden op impertinente vragen.) Dat geldt trouwens helemaal voor eventuele dates in de romantische sfeer. Oefen de zin die je wil zeggen als een romantische date naar jouw kinderwens vraagt. Het is beter om mysterieus over te komen met: ‘Als we elkaar beter kennen dan neem ik je daarover in vertrouwen.’ Dan om met een rood hoofd te stamelen: ‘Nou ik heb morgen de intake bij de spermabank. Spannend.’
Wat heb ik nodig uit mijn omgeving?
Je hebt behoefte aan troost, aan metgezellen en aan adviseurs. Mensen bij wie jij je hart kan uitstorten, zijn onontbeerlijk. Zij laten je uithuilen, schenken nog eens in, komen met droge zakdoeken en huilen mee. Zonder dat ze advies geven: ze erkennen gewoon dat het klote is.
Meemakers zijn ook fijn: mensen die mee op pad gaan, naar de infoavond van homo co-ouders of naar de intake van de spermabank. Als je met iemand ergens naar toe gaat is het minder eng. Bovendien creëer je een externe deadline, dus de kans dat je echt gaat is ook groter. En met z’n tweeën hoor en zie je meer op zo’n infoavond, zeker als het spannend voor je is.
Tot slot wil je natuurlijk ook graag advies. Daarvoor kan je terecht bij professionals: kinderwenscoaches, zoals ik, of bij andere hulpverleners, zoals een psycholoog. Eigenlijk kan je adviseur iedereen zijn die jou helpt bij het onderzoeken van deze vragen: Wil ik wel of geen kind? Hoe wil ik dat doen?
Een goede adviseur helpt jou beslissen
Let op dat je de adviseur niet in de rol van beslisser probeert te duwen. Daar heb ik zelf ervaring mee. Tijdens mijn kinderwenstraject had ik enorm veel aan mijn psycholoog. Hij was degene die me dingen helder liet zien. En me hielp in mijn onderzoek naar wat er bij mij past. Toch was ik voor hem ook een tough cookie. Zeker toen de liefde (mijn nieuwe vriend) een rol ging spelen en ik steeds vaker twijfelde.
Mijn psycholoog vond mijn situatie zo lastig dat hij, na mijn goedkeuring, mijn case inbracht als onderwerp in zijn intervisieclubje. Zijn collega’s vonden unaniem dat hij te mild was. Daarom mocht ik eenmalig naar een psychologe op de Prinsengracht. Zij had een prachtige praktijk met mooie houten beelden en antieke circusposters. Maar oei oei, wat was ze streng. Na afloop zegt ze: “D’r zit me iets niet lekker. Wat jij doet… je probeert mij medeverantwoordelijk te maken voor jouw keus. Dat bevalt me niet. Die keus moet je zelf maken. Visualiseer een anker dat in je bekken zakt en onderzoek dan wat je wil. Los van je vriend, los van je psych en al helemaal los van mij.” Dat was een waardevolle sessie.
Maar Evelien, ik wil niet alleen kiezen. Ik vind dit te vermoeiend en te moeilijk
Dat begrijp ik. Het is ook vermoeiend, moeilijk en eenzaam. Het leven is oneerlijk. Maar door de juiste mensen voor de juiste dingen te vragen gaat het uiteindelijk makkelijker. De keus maak je zelf, al dan niet onder begeleiding van een professional, en in de uitvoering zijn er sowieso anderen bij betrokken, zoals je aanstaande co-ouder of donor. Het helpt enorm als je weet bij wie je met welk probleem kan aankloppen. En het helpt ook als je jouw omgeving op gepaste afstand weet te houden wanneer je geen inmenging wenst.
Kan het ook zonder m’n omgeving? Ik schaam mezelf voor ‘single-met-kinderwens’ zijn
Nope.
Jezelf schamen voor wat je doet betekent dat je verkeerd bezig bent. Ik schaam mezelf als ik stiekem een jointje rook, porno kijk of zonder tanden poetsen naar bed ga. Dat mag heus wel eens, met de nadruk op wel eens. Jezelf schamen doe je voor incidentele dingen. Niet voor de manier waarop jij jouw leven leeft.
Je hoeft jezelf niet bloot te geven op Facebook, de familie-reunie of aan collega’s, maar er zijn vast een aantal mensen die je hierbij wilt betrekken. Is er helemaal niemand in je omgeving met wie je het kunt delen? Ga dan eens praten met een professional. Vraag je huisarts om een verwijsbriefje en ga naar de psycholoog. Als je vooraf niks deelt met je omgeving, hoe ga je dat straks dan doen met zwanger zijn en een kindje krijgen?
Kortom: jij neemt de beslissing en jouw omgeving is daar slechts zijdelings bij betrokken
PS. Wil je meer weten over hoe je de regie pakt over je eigen leven? Geef je dan op voor de KinderwensScan. Daarmee krijg je mijn hulp in de rol van onpartijdig adviseur. Ik laat je zien welke onderwerpen het onderzoeken waard zijn, wat er speelt bij het nemen van een levensbeslissing en op welke constructieve manieren je hiermee aan de slag kunt gaan.