Afgelopen moederdag stond mijn opiniestuk in NRC.
Moeders, wacht niet op De Ware liefde
De strekking van mijn betoog:
Het romantisch liefdesideaal veroorzaakt uitstelgedrag bij vrouwen die graag een kind willen. Ze wachten tot ze De Ware tegenkomen of tot hun vriend wel kinderen wil. Dat beeld van De Ware creëert valse verwachtingen. Zowel voor singles als voor mensen in relaties.
In Nederland anno 2017, woont de helft van de kinderen niet bij een gehuwde vader en moeder.
Dus de norm, wat we normaal vinden, is kindje met getrouwde papa mama, naast een kind met een solomoeder. Of een kind met co-ouderschap tussen gescheiden ouders. Zelfgekozen co-ouderschap. Meerouder gezin. Solovader. Samengesteld gezin. En alle andere gangbare constructies.
Je leest het hele artikel HIER.
In NRC ja, m’n neus krult er nog van 😉
En toen kwam dit:
Ingezonden brief
Wat staat er in deze ingezonden brief*:
Het is voor kinderen het beste als ze opgroeien bij hun gehuwde, biologische ouders.
Mijn eerste reactie?
WTF
Mijn tweede reactie?
Die gast is nondeju een Chr#@$$%^&%&hond
En toen schreef ik een boze reactie. Die NRC gelukkig niet plaatste want ze vonden het terecht niet goed genoeg. Gelukkig, want boos is niet professioneel.
En ik ben professioneel. Zeker als het in de krant komt.
*Ik vind geen linkje meer naar die brief, ze laten ingezonden brieven waarschijnlijk niet eindeloos lang op internet rondzingen.
Maar voor jullie, mijn bloglezers zal ik HIER toch die boze brief openbaren 😉 Maar de titel sums it all up:
Kinderen eerst – Stemmingmakerij met het woord statistiek erin
Achteraf zijn er betere reacties denkbaar. Zoals ik zelf heb ervaren en onderwijs in blogs en in het Goed Bezig Traject moet je een tegenstander niet head first aanvallen. Ondanks die diepgevoelde aandrang:
Unleash the Feisty Bitch! Aan de kant mensen, dat ik ‘m op z’n Taas peer.
Daar lul je ’s avonds in de kroeg over, of je wraakdroomt er ’s nachts van. Overdag in de echte wereld kun je tegenstanders beter omarmen.
Voila, speciaal voor jullie mijn liefdevolle omhelzing van de heer Smit;
Kinderen eerst – Graag meer onderzoek
De heer Smit stelt terecht dat het welbevinden van kinderen voorop zou moeten staan bij gezinsvorming. Gelukkig heeft de Universiteit van Cambridge een Instituut speciaal om de situatie van kinderen in alternatieve gezinnen te onderzoeken. In 2015 concludeert men: “de gezinsvorm speelt geen rol van betekenis voor de ontwikkeling en het welbevinden van kinderen. Wat belangrijk is voor kinderen, is de kwaliteit van de opvoeding en financiële en sociale steun.” (Bron: Modern Families – Parents and Children in New Family Forms)
De Amerikaanse onderzoeken waarvan de heer Smit veronderstelt dat die wel op de Nederlandse situatie zullen lijken laat ik hier onbesproken omdat niet duidelijk is om welke onderzoeken het gaat, noch waarom het logische vergelijking is: De VS en Nederland.
Ik suggereer inderdaad dat alternatieve gezinsvormen net zo goed, zo niet beter, zijn als het heteroseksuele huwelijk en dat de vorm van het gezin geen probleem is. Hiervoor voer ik de volgende bewijzen aan: Allereerst is er het bovengenoemde, doorlopende onderzoek van Cambridge.
Daarnaast zijn er diverse onderzoeken die aantonen dat Nederlandse kinderen behoren tot de gelukkigsten ter wereld. (Bron: CBS, CBS, SCP, UNICEF). Het feit dat de helft van de Nederlandse kinderen in zo’n andere gezinsvorm woont en het feit dat onze kinderen gelukkig zijn, betekent dat die andere gezinsvorm dus het geluk van kinderen niet in de weg staat.
De heer Smit vindt het belangrijk dat we statistieken gebruiken om het welbevinden van het kind voorop te kunnen stellen. Dat ben ik volledig met hem eens. Daarom zou het goed zijn als er in Nederland een vergelijkbaar instituut als dat van Cambridge wordt opgericht. Een permanent kennisinstituut voor nieuwe gezinsvormen. Zodat we met de juiste statistieken kunnen werken en blijven leren en ontwikkelen. Met als doel: ieder kind de best mogelijke opvoeding te geven en financiële en sociale steun.
De heer Smit en ik zijn het ook eens over het volgende: het belang van het kind staat voorop en de verlangens van volwassenen zijn daaraan ondergeschikt.
Dus ook het verlangen om uit religieuze of andere levensovertuiging publiekelijk te oordelen over nieuwe gezinsvormen, zonder bewijsvoering. Dat is stigmatiseren; iemand ten onrechte een slechte reputatie bezorgen. En dat is schadelijk voor kinderen. Blijkt uit onderzoek.
Evelien de Jong, Amsterdam
Stigmatiseren is slecht
Vergelijk die boze brief met die hierboven en je ziet waarom de omhelzing veel krachtiger is voor mijn positie.
Waarom is je tegenstander omhelzen krachtiger dan boos discussiëren?
1 Aandacht voor wat ik belangrijk vind; de omhelzing geeft ruimte voor nieuwe argumenten en inzichten. De boze brief gaat in op Smit’s onderwerpen, het gaat over christendom en beschadiging, daar heb ik niets mee. Mijn reactie is een oproep voor meer onderzoek in Nederland.
2 Benadrukken wat ons verbindt maakt dat mijn gesprekspartner zich betrokken blijft voelen bij het gesprek.
3 Het is inspirerend om tegengeluid te krijgen, want dat forceert je om je eigen positie te onderzoeken, bepalen en zuiver te formuleren. Smit stelt gekke vragen, maar die verdienen ook een antwoord. Scheiden ouders van kinderen sneller als het 2 vrouwen zijn dan wanneer het een heteroseksueel koppel betreft? Waarom dan? Kunnen we daar iets van leren, iets aan doen?
Dus, dank u, heer Smit, u heeft zojuist de noodzaak aangetoond voor een Kennis Instituut Nieuwe Gezinsvormen.
En dat meen ik.
Hmpf, dus geen boze brieven meer?
Zeker wel. Zo’n boze brief mag je best gewoon schrijven. Lekker rammen op je toetsenbord. Dat is lekker
Lekkerrrr (met hoofdletter L en 3 r’en ja)
Je moet ‘m alleen niet versturen.
Niet.
Als je perse de bevrediging wilt ervaren van op send drukken en dat Fffffft-geluidje, stuur ‘m dan naar jezelf.
Gouwe tip! Graties, zoals je van me gewend bent.
PS
Wil je meer van dit soort praktische tips? Een stip op de horizon zetten, weten wanneer je wat gaat ondernemen om je eigen gezinsgeluk te maken? Er is weer een KinderwensKompas 😉