Je vriend wil geen kind, jij wel. Dit is wat er gebeurt.
Jullie zijn leuk samen. Het kinderding speelt nog niet en samenzijn gaat vanzelf. Dan begin jij er voorzichtig over: Hoe denk jij over kinderen? en je voegt er gehaast aan toe:
Niet nu natuurlijk, maar ooit.
Later.
Vanzelf wordt het later.
Soms zijn jullie leuk samen. Maar soms speelt die vermaledijde kinderwens op. Je kunt het niet laten rusten. Jij begint er altijd over. Als jij er niet over begint dan komt het onderwerp namelijk nooit ter sprake. Jullie zitten niet op één lijn. Jij wil wel, hij niet.
Eerst maar eens even wat iedereen altijd zegt. De logische reactie als ze horen:
Ik wil kinderen, maar mijn vriend niet.
Mijn vriend wil geen kinderen; gangbare adviezen en gedachten
1 . Verander je vriend.
Zorg dat hij wel kinderen wil. Bijvoorbeeld door een koddige kleuter aan te wijzen of Jip en Janneke kaplaarsjes uit een rek bij de Hema te trekken.
2. Verander van vriend.
Dumpen die slappe zak, zoek een enthousiaste zak.
3. Verander jezelf.
Stop met het willen van een kind. Kinderen zijn niet zaligmakend. Als je het niet meer wil, komt het vanzelf.
4. Stiekem zwanger worden.
In het geniep stoppen met de pil, rood fluwelen lingerietje, kaarsjes aan en Bam Bam (know what I mean, wink, wink, nudge, nudge)
5. Wachten. Afwachten.
Laat het los. Chill da modderfok out. Als je ‘m chillt, komt het vanzelf.
Bovenstaand lijstje is logisch ende normaal. Ik trek het een beetje in het belachelijke (iemand moet het doen) maar het zijn serieus zaken die ik heb gehoord, dan wel zelf bedacht toen ik graag een kind wilde en mijn lief niet.
Met alle 5 bovenstaande punten ben ik in de weer geweest.
Wat is het probleem met dit gangbare advies?
Het werkt niet.
Duh.
Behalve dan nr 4. stiekem zwanger worden. Mits je eileiders niet dicht zitten, zoals bij mij het geval is, kan dat werken. Maar het is niet altijd een goed idee. Soms is het een ronduit slecht idee.
Stiekem zwanger worden is eigenlijk alleen een goed idee als je vriend nee zegt, maar ja bedoelt.
Of nee zegt uit angst, maar eigenlijk best wil.
Hier staat het blog over stiekem zwanger worden en hier het blog met een verduidelijking van dat blog. Stiekem zwanger worden is niet iets om je voor te schamen.
Vrouwen krijgen later kinderen en minder kinderen dan ze vooraf hadden gedacht en gewild, onder andere omdat hun partner uitstelt, of door gebrek aan een partner.
Stiekem zwanger willen worden, daar hoef je jezelf niet voor te schamen.
Vroeger vond ik ‘stiekem zwanger worden’ beneden m’n stand. Mijn karakter onwaardig. Ik ben niet iemand die stiekem zwanger wil worden.
Zo iemand ben ik zeker niet.
Ik wilde per ongeluk zwanger worden van een enthousiast lekkertje. Of in mijn specifieke geval, van Don Juan. Nu waarschuw ik daarvoor.
Als je aan stiekem zwanger worden denkt, doe dat dan met een realistische blik. Denk na over je leven als het kind er is.
Denk na over je leven als het kind er is.
Het kind is er. En dan?
Je droom wordt werkelijkheid, is dat dan nog leuk? Een vriendin van mij werd zwanger van haar minaar. Haar zoon van 7 vraagt nu waarom papa niets van zich laat horen. Dat doet papa niet, omdat zijn gezin niet weet dat deze zoon bestaat. Dat wil die vader zo houden.
Verdrietig voor die jongen.
Voor de moeder ook. Hartverscheurend.
Ben ik effe blij met m’n dichte eileiders. Was ik per ongeluk zwanger geworden van Don Juan dan had ik nu niet zo’n fijn dagelijks bestaan gehad.
Stiekem zwanger worden? Alleen als het in de realiteit goed kan uitpakken.
(Van) Vriend veranderen of kinderwens in de koelkast, kan dat?
Nee.
Mensen kunnen wel veranderen. Sterker nog dat doen we continue. Maar niet onder tijdsdruk. En al helemaal niet onder tijdsdruk van iemand anders. Met haast. Onder druk van een onomkeerbare, levensbelangrijke beslissing.
Chillen is not an option.
Als je graag een kind wil, dan kun je niet wachten, noch veranderen. Het is gewoon klinklare onzin. Je kunt niet ‘geen kind willen’ als je het wel wil.
Same same. Je kunt je vriend niet veranderen. Hij kan geen kinderwens ontwikkelen als hij geen kinderen wil. Als ie niet wil, dan wil ie niet.
Je bent niet de baas over je kinderwens.
Je hebt ermee te dealen.Wachten is niet dealen.
Want het komt niet vanzelf goed. Vanzelf word je ouder, niet zwanger.
Van wachten nemen je kansen af en de druk neemt toe. Kortom je wordt steeds a-relaxter.
Van vriend veranderen? Same same. Als je het uitmaakt ben je single.
Word je ook niet zwanger van. Tenzij je een gewillige dekhengst in de coulisse hebt staan.
(Dan hupsakee inruilen.)
Psst, Evelien. Dit wist ik dus allemaal al. Super-herkenbaar die gangbare gedachten maar ik kan er niets mee.
Wat kun je dan wel doen, als jij kinderen wil en je vriend niet?
Er zijn drie essentiële stappen als je uit de impasse wilt komen.
1 Acceptatie
Het allerbelangrijkste is accepteren dat de situatie is zoals die is op dit moment. Je kunt jezelf maar ten dele veranderen, je kunt hem niet veranderen. Jij wil nu wel. Hij wil nu niet.
Adem in. Adem uit. Dit is de situatie.
2. Verleg de focus naar jezelf
Het veranderen van je eigen standpunt kost tijd en energie. Het is werken. Gelukkig interessant en verrijkend werk, simpel ook als je er achteraf naar terugkijkt, maar hondsmoeilijk als je er middenin zit.
Ter verduidelijking je huidige standpunt is: Hij moet kinderen met mij willen.
Hoe kun je stoppen met denken ‘als hij nou wel wilde, dan was alles opgelost‘?
Door ermee te stoppen. Ik kan het niet duidelijker uitleggen dan deze video Stop It.
Hij moet een kind met mij willen, is een dwanggedachte.
Stoppen met dwanggedachten is lastig, je moet jezelf iedere keer als de gedachte in je opkomt terugfluiten: Nee, daar wil ik niet mee bezig zijn.
Stoppen met dwanggedachten is makkelijker als je andere zaken hebt om over na te denken.
3 Begin bij het begin
Hoe goed ken je jezelf? Hoe ben je in relatie tot de ander? Wat zijn je valkuilen en waar zit je kracht? Als je energie en tijd steekt in het beantwoorden van deze vragen kom je verder.
Voor iedereen is het begin anders.
– Sommigen moeten leren hoe ze lief kunnen zijn voor zichzelf.
– Anderen moeten juist leren om niet te vluchten voor pijn en nare situaties maar ze aangaan (that’s me ;-).
– Weer anderen hebben baat bij het inbouwen van rustmomenten, leren om ergens een nachtje over te slapen en dan pas te handelen.
Voor ieder type mens is er een methode die werkt, daar ben ik van overtuigd.
Wil je hulp bij het achterhalen wat voor jou de belangrijke vragen op dit moment zijn? Geef jezelf op voor de KinderwensScan. Daarin onderzoeken we samen welke vragen er voor jou essentieel zijn voor een succesvolle start.
Als je weet waar je aan wil werken kun je vooruit.
Op eigen kracht vooruit met je kinderwens. (slik, zonder hem?)
I know.
Eigen kracht klinkt mooi maar ook gruwelijk vermoeiend.
Want er wordt veel gevraagd van mensen; je moet financieel onafhankelijk zijn, sociaal vaardig, ondernemend en stabiel. Relaties zijn dynamisch, als je getrouwd bent bestaat de kans dat je scheidt, als je niet getrouwd bent is statistisch de kans nog groter dat je uit elkaar gaat. Of je nu single bent of in een relatie zit, je kunt niet blijven wachten totdat De Ware al je problemen oplost.
De Ware is geen realistisch beeld maar een ideaalplaatje.
Wachten is geen activiteit, het is jezelf gek maken met gedachten.
Voorbeelden van vrouwen die uit de impasse kwamen
Els, 37 jaar
Ik ga verder aan de slag met co-ouderschap, ook al vind ik het soms verdrietig. Het lijkt soms een ‘je moet dit nu doen, want dan ben je er later blij mee dat je dit gedaan hebt’ ding. M’n profiel staat op one wish (waar wensouders elkaar ontmoeten) en de eerste date staat gepland. Als je geen kind(eren) hebt, wat moet je dan na je 40e? Alleen werken en reisjes maken met je vriend? Niet dat dat niet leuk is, maar voor mijn gevoel lijkt je bestaan dan een beetje betekenisloos. Tegelijkertijd begin ik daar dus nu ook over na te denken, of ik daar toch een goede invulling aan zou kunnen geven.
Kinderloos lijkt me raar. Waarom denk ik er dan over? Dat doe ik omdat als co-ouderschap geen optie is, er misschien nooit een kind zal komen ( adoptie is geen optie). Ik ken een 50-plusser die geen kinderen heeft omdat ze geen partner had en ze vond zichzelf geen type om het alleen te doen. Ze is nu een van onze beste vrijwilligers. Maar zoiets wil ik dus nièt. Je nuttig maken door vrijwilligerswerk e.d. kan een familie gewoon niet vervangen.
Dank je wel voor al je input en begeleiding. Ik ben er nog niet, maar het heeft me echt wel verder op weg geholpen. En het was fijn om feedback te krijgen van iemand buiten mijn vriendenkring. Jouw ervaringsdeskundigheid heeft ook echt toegevoegde waarde.
Nieske, 39 jr
Doet me goed om in de krant te lezen dat ik blijkbaar deel uitmaak van een grotere ontwikkeling (artikel over toename eenoudergezinnen) Het to-do lijstje dat jij met me maakte is afgewerkt.
Afscheid nemen van hem valt zwaar en vooral heel erg schizofreen. Tranen dat hij weg is, opluchting nu de weg naar mijn toekomst open ligt. Mijn traject verloopt zonder vertraging. Ze telden vandaag meer dan genoeg eiblaasjes voor iemand van mijn leeftijd en ik ben super blij met de tas vol hormonen die ik mee naar huis kreeg.
Tijdens de voorlichtingsdag van het ziekenhuis heb ik een lotgenoot getroffen. We zijn even oud, wonen bij elkaar om de hoek en leven enorm met elkaar mee. Van vrienden en familie ervaar ik ook veel steun.
Sandra, 41 jr
De afgelopen twee jaren waren turbulente, verdrietige jaren. Maar je ziet: ik gebruik de verleden tijd. Want inmiddels ben ik 26 weken zwanger van een heel lief meisje. Ik ben er zo ontzettend blij mee…. kijk echt uit naar haar komst.
De beslissing om voor het single moederschap te gaan, voelt nu heel stevig en goed. Het traject dat eraan voorafging was misschien #$%*&#, het heeft wel een functie vervuld: het is nu helemaal goed zo.
En jij hebt me daarin echt geholpen. Door een levend voorbeeld te zijn van hoe het ook (anders) kan, en door me telkens aan te moedigen tot actie.