Neuh, ik neem je helemaal niks kwalijk
“Ik neem het mijn vriend kwalijk dat hij geen kinderen wil. Hij doet moeilijk. Als hij wel zou willen, dan was ik nu moeder geweest.”
Vrouwen met een kinderwens en een onwillige vriend, nemen het hun partner kwalijk dat hij niet staat te springen om het vaderschap. Terwijl die vrouwen ergens wel begrijpen dat hij twijfelt en afhoudt. Ik vraag:
“Zou je zelf meer tijd nemen, als je niet werd gedwongen door je biologische klok?”
Het antwoord in 9 van de 10 gevallen: Ja.
Het is niet vreemd dat mannen uitstellen. Het vaderschap is naast fantastisch en zinvol ook beangstigend. In dit blog lees je waar hij bang voor is. Dat zijn andere zaken dan jouw angsten.
Jij bent bang dat het straks niet meer lukt. Bang voor spijt. Dat het uit gaat en jij alleen en kinderloos achterblijft (terwijl hij een gezin sticht met een jonger schatje, over spijt gesproken).
Kortom, jij ervaart Now or Never. Hij niet.
De kinderwens, 1 levensvraag en 2 verschillende angsten; daar begint het kwalijk nemen.
Die verschillende angsten van mannen en vrouwen zijn niet jouw schuld, noch zijn schuld; die angsten hebben een maatschappelijke oorsprong.
Wat is kwalijk nemen?
Iemand iets kwalijk nemen is simpelweg iemand beschuldigen. Je beschuldigt je vriend ervan dat jij nog geen moeder bent vanwege hem. Je verwijt hem dat jouw leven anders loopt dan gewenst. Het is volkomen begrijpelijk dat je dat doet. Natuurlijk doen je vriendinnen mee.
Hij is een slappe zak want hij wil nog geen vader worden. Want hij weet het nog niet. Twijfelt. Treuzelt.
De lul.
Mijn woorden.
Kwalijk nemen is begrijpelijk maar onwenselijk. Ik geef je 3 redenen waarom je niet kwalijk moet nemen.
- Verwijten maken je probleem groter. Nu en in de toekomst. (Want het verkleint jullie empatisch vermogen)
- Je geeft de regie over je leven uit handen. Aan iemand die daar niet om vraagt.
- Kwalijk nemen leidt de aandacht af van het werkelijke probleem.
1 Kwalijk nemen maakt je probleem groter
Het probleem wordt groter omdat jullie elkaar alleen nog verwijten maken. Dat gedrag gaat twee kanten op:
-> Jij neemt het hem kwalijk dat hij nu niet wil.
-> Hij neemt het jou kwalijk dat je hem onder druk zet.
Kwalijk nemen legt de focus op boosheid. Je voelt en denkt van alles maar bij kwalijk nemen ben je voornamelijk pissig. Dat is je gedrag. Je zoekt ruzie, terwijl je troost wil voor je verdriet en begrip voor je teleurstelling. Die verwijten over en weer tasten het vertrouwen aan. Vertrouwen dat voor die kinderwens juist onontbeerlijk is. Dus op het moment zelf heb je niets aan kwalijk nemen.
Dan is er nog de angst voor kwalijk nemen in de toekomst:
Ik ben bang dat ik het hem kwalijk ga nemen als het straks niet meer lukt.
Als jij het gevoel hebt dat je niet wil en niet kunt wachten, dan moet je dus aan de slag. Maak een plan voor jezelf. Een plan voor als deze relatie niet 100 jaar stand houdt. Een plan waarbij je tijdig je wens voor het moederschap verwezenlijkt.
Wat heb je nodig om je eigen plan te maken?
De wetenschap dat Hij niet de oplossing is voor al je problemen.
Come again?
Blech. Je wil gewoon gezinsgeluk, moet je met complexe constructies aan de slag. Vrouwen van eind dertig in de 21e eeuw vangen de klappen op voor een samenleving in transitie. We hebben meer onderwijs genoten (onderwijs is een goede vorm van anticonceptie), meer vrijheid, meer autonomie en meer dynamiek in onze relaties.
En we hebben geen idee hoe we moeder kunnen worden als ‘huisje, boompje, beestje’ buiten bereik ligt.
Je bent avantgardist
Voorop in de bumper-generatie.
Net als ik, tegen wil en dank, heb je maar te dealen met de realiteit.
Totdat we onze jongens en mannen hebben geleerd dat het vaderschap top is en dat je er op tijd mee moet beginnen.
2. Je geeft de regie over je leven uit handen. Aan iemand die daar niet om vraagt
Wil je vriend jouw leven verpesten? Nee. Hij wil een gelijkwaardige relatie waarbinnen jullie allebei floreren. Hij wil geen verdriet veroorzaken. Niet bij hemzelf en ook niet bij jou.
Mijn lief wilde geen kinderen met mij. Ik was 38 toen ik hem leerde kennen.
Hij had liefdesverdriet.
Ik had haast.
A recipe for disaster. Maar in de plaats van kwalijk nemen hadden we gepassioneerde seks. Hoe deed ik dat? Zegeningen tellen, excuses maken voorafgaand aan de verwijten, goedmaak seks, sorry zeggen na de verwijten, hem mee vragen naar de spermabank.
Come again?
Ja, ik ben mij er eentje. Ik heb eerst nog overlegd met een vriendin.
“De lul wil nog steeds niet. Ik ben aan de beurt bij de spermabank, nou wil ik hem meevragen. Is dat raar?”
“Jij bent gek. Wat een lul. Maar dat kun je doen. Kijken wat ie zegt.”
Hij hield m’n hand vast tijdens de inseminaties met zaad van B100. Wat hij me kon geven was:
“Ik ben niet toe aan een kind. Nu. Met jou. Ik heb tijd nodig om mijn vorige relatie te verwerken. Ik wil zelf beslissen. In mijn eigen tempo. Niet onder druk van jouw biologische klok. Ik ga wel mee naar de spermabank. Als je zwanger wordt en wij zijn over 9 maanden nog samen, dan wil ik het kind misschien wel adopteren.”
Dat, lieve mensen, was het maximaal haalbare
Ik kan niet beginnen met uitleggen hoe ver dat afstond van mijn ideaal. Mijn leven zou Groots & Meeslepend zijn. Categorie: Beyonce move over, rozengeur en maneschijn in hectoliters. Het werd:
‘Oké, vooruit dan maar, ik vergezel je wel naar de spermabank.’
Een jaar en vele vruchtbaarheidsonderzoeken later werd het:
‘Oké, ik doe mee met het IVF-traject. Maar alleen omdat ik denk dat als het mis gaat tussen ons, dat we dan toch nog goed met elkaar overweg kunnen.’
Dat is voor mij persoonlijk het summum van romantiek.
Tegenwoordig.
En dat meen ik, nog niet eerder was ik zo intens gelukkig in een relatie als nu. Ik droom over groots en meeslepend van m’n voeten geblazen worden, maar daaronder zit de wens voor geborgenheid (en seks op regelmatige basis)
3. Kwalijk nemen leidt de aandacht af van het werkelijke probleem
Het werkelijke probleem zit niet bij jou, noch bij je vriend. Het probleem zit verankert in onze maatschappij. Wij zijn a sign of the times. We doen met z’n allen of alsof het een persoonlijk probleem betreft.
Jij bent te perfectionistisch, een carrieretijger of hebt bindingsangst. Hij is een flierefluiter, zelf nog een kind of heeft bindingsangst, dan wel reeds kinderen van een ander.
Maar deze opsomming beschrijft geen persoonlijke karaktertrekjes van ons; het zijn normen en waarden die algemeen gelden. Mannen en vrouwen worden onder druk gezet door onrealistische eisen die samenleving aan ons stelt.
Het probleem wordt weggezet als een vrouwenvraagstuk terwijl het een maatschappelijk probleem is.
Daardoor nemen wij het hem kwalijk dat hij niet staat te springen om vader te worden. Daardoor neemt hij het ons kwalijk dat we hem onder druk zetten. Als je uitzoomt van kwalijk nemen en kijkt naar wat er van ons wordt gevraagd dan zie je dat het veel is.
Te veel.
Vrouwen zoals jij en ik hebben gemiddeld 17 To Do lijstjes liggen.
- een geschikte partner vinden
- ruim op tijd (ergens tussen 25 en 35)
- een stabiele relatie opbouwen
- boordevol liefde en passie
- carriere met zingeving en gunstige financiële vooruitzichten
- een schoon, goedlopend huishouden
- goede boeken lezen
- aandacht schenken aan onze ouders
- onze vrienden
- ons lichaam
- positief zijn
- er wat van maken
- ervan genieten
- delen op social media
- viool leren spelen
Het is te veel
1 op de 5 vrouwen geboren in 1985 zal geen kinderen krijgen. In 1944 was dit nog 1 op de 10. (Bron: de LINDA) Een gedeelte daarvan heeft geen kinderwens, maar een gedeelte daarvan lukt het gewoon niet om alle bovenstaande ballen in de lucht te houden.
Wij zijn de bumper-generatie. Wij vangen de klappen op van een samenleving waarin het traditionele gezin vervangen wordt door nieuwe gezinsvormen.
We stuiten op een muur van verwondering (Huh, nog single, jij?) of onbegrip (Hij is een lul. Of je moet het niet meer meer willen, dan komt het vanzelf) terwijl we elkaar juist zouden moeten steunen. Begrip opbrengen. Empathie betrachten.
Met we bedoel ik partners maar ook vrienden en werkgevers, je ouders, de media.
Tutti.
Als we met z’n allen, als samenleving, werken aan haalbaar gezinsgeluk dan pas veranderen er zaken.
Goed verhaal Evelien, maar wat koop ik ervoor?
Goed punt, jij wil een oplossing voor je probleem.
Wat kun je doen in de plaats van kwalijk nemen?
Het kwalijk nemen bestaat uit verwijten met deze drie kenmerken:
a) Het ligt aan de ander
b) Je focust op wat er mis gaat
c) onbegrepen emoties en gevoelens
Wat je kunt doen is:
a) Onderzoek jezelf, maak je eigen plan
b) Focus op je doel, definieer stappen in de richting van dat doel
c) Verzamel zoveel mogelijk kennis. Over vruchtbaarheid, je cyclus, je karakter, wat er bij je past, over je opties
Hopelijk helpt dit je verder op weg om te stoppen met kwalijk nemen en te werken aan jouw ‘avantgardistische’ levensvervulling (al dan niet als moeder).
Vind je het lastig om te beginnen?
Meld jezelf aan voor de KinderwensScan, waardevol en kosteloos.
Ik spreek je,
Evelien